“Il barbaro è vinto”. D’Annunzio contra Wagner . Dal sinfonismo tedesco alla musica del silenzio nei romanzi di Gabriele D’Annunzio

“You won the barbarian”. D’annunzio contra Wagner. Symphonic from German to music of silence in the novels of Gabriele D’AnnunzioSummary This study aims to demonstrate how music has a relevance in the prose of Gabriele D’Annunzio. It is not just an aesthetic embellishment, sound sweetening syntax, melodic accompaniment to the events described. It suggests, rather, as a real source of inspiration, texture composition that motivates and supports events and characters. By analyzing the novels most markedly musical, symbol of opposing cultural trends and conceptual changes of direction, is possible to see as a controversial figure of Wagner, whose music inspires and influences the novel Il trionfo della morte, already in the prose immediately following, Il fuoco, in the name of a radical renewal of the music gives way to the musicality of the Italian Baroque. Ancient music is off ered, paradoxically, as a vehicle for a radical renewal: from the ideal german “modern prose” of Trionfo, D’Annunzio arrives to equally ideal prose inspired by italian “modern music”. Niniejszy esej podkreśla rolę muzyki w prozie Gabriela D’Annunzia. Nie chodzi tylko o funkcję estetyczną dzieła literackiego, ale o uporządkowaną dźwiękowo polifoniczną warstwę, która stanowi koherentną całość; sama muzyka winna towarzyszyć opisywanym wydarzeniom i postaciom w jego utworach. Autor podkreśla, że głównie w muzyce możemy znaleźć prawdziwe źródło inspiracji; ma ona wpływ na strukturę kompozycyjną dzieła i stanowi nieodłączny element wielu wydarzeń; muzyka podkreśla także egzystencjalny aspekt życia protagonistów. Przeprowadzone analizy wybranych nowel są wyrazem sprzeciwu wobec tendencji panujących w kulturze europejskiej; ten fenomen obserwujemy na przykładzie muzyki Wagnera. Wagnerowska muzyka wywiera wpływ na tematykę i strukturę nowel, takich jak: Triumf śmierci i Ogień. D’Annunzio w imię swojej radykalnej odnowy opiera się na muzyce włoskiego baroku. Jednak muzyka dawna pojawia się u D’Annunzia jako sposób na dokonanie zmian, które oscylują pomiędzy idealistyczną „nowoczesną prozą” niemiecką (Triumf) a idealistyczną prozą inspirowaną przez „nowoczesną muzykę” włoską